Vav-Kaf-Be      و ق ب 

bir oyuğa, çukura girmek

Veḳb - Duvar, kaya, bedendeki delik, küçük çukur, içinde su biriken kaya oyuğu

Veḳîb - hayvanın koşarken karın boşluğundan gelen sestir.

İḳâb - arkadan çekiştirme, dedikodu yapmak

Veḳabbe / Kabbebe- hırlamak

Gövde(ler)

1 kez وَقَبَ

---

وَقَبَ 113:3     وَقَبَ     veḳabe     karanlığı çöktüğü Fiil         3. şahıs, Eril, Tekil  Geçmiş Zaman           وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ Ve min şerri gâsikın izâ vekab(vekabe). Çöktüğü zaman karanlığın/gelip çattığı zaman göz perdelenmesinin/tutulduğu zaman Ay´ın/battığı zaman Güneş´in/taştığı zaman şehvetin/soktuğu zaman yılanın/ümit kırdığı zaman musibetin şerrinden!